Herşey insanlar için değil midir. Acısı da tatlısı da. Niye bu konuyu seçtim bilmiyorum. Aslında taaa ortaokul yıllarımdan beri günlük tutarım. Yakın zamana kadar onları okur ve ah be Emel neler için üzülmüşsün ve nelere sevinmişsin sen böyle derdim, gülümseyerek okurken. Her yaşın farklı bakış açıları olduğu gibi benim de o yaşların kendine özgü bakış açısıyla, şu an için komik gelen ama o günler için bir hayli üzücü sahnelerini, sayfaları çevire çevire okurken cidden niye öyle düşündüm ki diyorsam, şu an yaşadığım yıllar içinde gelecekte böyle düşünmemek için bir hayli çaba sarfediyor ve elimden geldiğince kendimi üzmeme izin vermemeye çalışıyorum. Her anını hayatın güzelliklerini görerek hissederek yaşamayı tercih etmeye çalışıyorum. Ama bu hayatın ancak bana verdikleriyle başarabileceğim kadarıyla oluyor.
İçimde ne hesaplaşmalar, ne gönül kırgınlıkları olsa da ben hemen unutup, hiçbirşey olmamış gibi davranmak ve herkesin iyi herkesin kendi içinde bir güzellik taşınıdığına inanmak , benim de karşımdakilerde sadece o güzellikleri görmek istiyorum. Sevmiyorum insanların bencil,vakur,kinci ve bir o kadarda çıkarcılıklarını görmeyi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder